Wihnachen wie’t fröher wör

Selbstgebasteltes liegt wieder im Trend. (Peter Kneffel)

Un dennoch hebbt wi All in All’ns wunderbore Wihnachen fiert. Wenn man to de Tieten ok nich veel köpen kunn, ober goode Ideen und Heemlichkeiten harn wi jümmers.

lk sulben’s bün mit knapp fofftein Johr’n von de Stadt Bremen op’t Land komen, heff alln’s mit mokt und beleewt. Mine Jugend-Johr’n, mit minen Turnveren un Frunn-n, mit Jan Reiners, de von Tarmst bit Bremen Park-bohnhoff föhr’n de, mit lütje Opmerksomkeiten in’t Gepäck for min Fomilie. For grode und dürere Geschenke reckte min Gehalt domols nich.

Beeter wor dat denn in de Foftiger Johr’n. Dor kunn man sik all’n beeten mehr erlauben, doch sone Wäch smiet-Gesell­schaft wi hüdigen Dog’s, hett dat domols nich geben. Ober wat schallt wat is, dat is, und wat weden is is weden. Schöne Tieten hebbt wi ok mit use Kinner und looter mit de Enkel un Urenkel hart. Mine oder beter geseggt use Mama, denn wi wör’n dree Deern’s, hett use Wihnachsgeschenke noch sulben bastelt.

Und freut hebbt wi us jümmers. Een lütten Dannenboom har’n wi ok in use Stub’n. lk weet noch, wi Dannenbööm an’n Heeben stün’n un wi gau in denn Luftschutzbunker ­loopen mussen, denn to Wihnachen geev dat keen halt.

Naja, Krieg is eben Krieg, und dat ligg all so lang retour. lk treu mi bloot’s, dat wi all’n dreeviertel Johrhunnert ohne düssen henkreegen hebbt. Jo, so gau is de Tied hen­loopen. Und Wihnachen is doch jümmer’s wat Schönet, ob for Old oder Jung oder … in goode oder slechte Tieten. Wihnachen is eben dat, wat’n dor ut moken deiht. ­
 Waltraud Hinken